Merkuri berlaku secara semulajadi di alam sekitar dan wujud di dalam sebilangan besar pembentukan partikel-partikel tertentu. Seperti plumbum atau kadmium, merkuri adalah elemen konstituen bumi, logam berat.
Dalam bentuk tulen, ia dikenali secara alternatif sebagai merkuri “unsur” atau “logam” (juga dinyatakan sebagai Hg (0) atau Hg0). Merkuri jarang ditemui dalam bentuk semula jadi sebagai logam cecair, tetapi sebaliknya ditemui di dalam sebatian dan garam tak organik.
Merkuri boleh terikat kepada sebatian lain sebagai merkuri monovalen atau divalen (juga dinyatakan sebagai Hg (I) dan Hg (II) atau Hg2 +, masing-masing). Ramai sebatian organik dan organik merkuri boleh dibentuk dari Hg (II).
Kesan daripada pendedahan kepada merkuri, walaupun jumlah yang kecil, ia boleh menyebabkan masalah kesihatan yang serius dan merupakan ancaman kepada perkembangan anak dalam utero dan awal hidup.
Merkuri wujud dalam pelbagai bentuk iaitu elemen (atau logam) dan bukan organik (yang mana orang mungkin terdedah melalui pekerjaan mereka); dan organik (mis., methylmercury, yang mana orang mungkin terdedah melalui diet mereka).
Merkuri mempunyai pelbagai kesan toksik pada sistem saraf, penghadaman, sistem imun, masalah paru-paru, buah pinggang, kulit dan mata. Ia juga dianggap oleh WHO sebagai salah satu daripada sepuluh bahan kimia atau kumpulan bahan kimia utama kesihatan awam.
Merkuri berlaku secara semulajadi di kerak bumi. Ia dilepaskan ke dalam alam sekitar dari aktiviti gunung berapi, cuaca batuan dan akibat aktiviti manusia.
Aktiviti manusia adalah punca utama pelepasan merkuri, terutamanya stesen janakuasa arang batu, pembakaran arang batu kediaman untuk pemanasan dan memasak, proses industri, insinerator sisa dan akibat perlombongan untuk merkuri, emas dan logam lain.
Apabila merkuri ini berada di dalam alam sekitar, ianya boleh diubah oleh bakteria ke methylmercury. Methylmercury kemudian bioakumulasi (bioakumulasi terjadi apabila organisma mengandungi kepekatan bahan yang lebih tinggi dari bahan daripada persekitaran) dalam ikan dan kerang.
Sebagai contoh, ikan pemangsa yang besar lebih cenderung mempunyai paras merkuri yang tinggi akibat makan banyak ikan kecil yang telah memperoleh merkuri melalui pengambilan plankton.
Orang mungkin terdedah kepada raksa di mana bentuknya dalam keadaan yang berbeza. Walau bagaimanapun, pendedahan terutamanya berlaku melalui penggunaan ikan dan kerang yang tercemar dengan methylmercury dan melalui pernafasan pekerja wap raksa semasa proses pekerjaan di tapak perindustrian.
Semua manusia terdedah kepada beberapa tahap merkuri. Kebanyakan orang terdedah kepada tahap merkuri yang rendah, sering melalui pendedahan kronik (hubungan jangka panjang yang berterusan atau sekejap).
Walau bagaimanapun, sesetengah orang terdedah kepada tahap merkuri yang tinggi, termasuk pendedahan teruk (pendedahan yang berlaku dalam tempoh masa yang singkat, selalunya kurang dari satu hari). Contoh pendedahan teruk adalah pendedahan merkuri akibat kemalangan industri.
Pada amnya, dua kumpulan lebih sensitif terhadap kesan merkuri. Fetus paling mudah terdedah kepada kesan perkembangan akibat merkuri. Pendedahan methylmercury dalam rahim boleh disebabkan oleh penggunaan ikan dan kerang. Ia boleh menjejaskan otak dan sistem saraf yang semakin meningkat, akhirnya boleh terbantut dan bermasalah.
Kesan sampingan merkuri yang bahaya juga adalah ia dapat merosakkan perkembangan saraf. Pemikiran kognitif, ingatan, perhatian, bahasa, dan kemahiran spatial motor dan visual mungkin terjejas pada kanak-kanak yang terdedah kepada methylmercury daripada janin lagi.
Kesimpulannya, merkuri amat bahaya dan patut dielakkan penggunaan di dalam produk komestik khususnya. Kesan sampingan merkuri yang bahaya bukan sahaja dapat memudaratkan kepada kulit namun ia juga dapat merosakkan sel-sel di dalam tubuh kita. Jadi elakkan membeli produk-produk yang terdapat sumber merkuri selepas ini ya?
Jom baca juga Sebab ramai alah makanan laut, Kesan penggunaan kosmetik sampah dan Jenis batuk bayi bahaya.